Katılımcı
Mektubu - 1
Bekleyin kız kardeÅŸlerim hiçbir ÅŸeye çözüm aramak zorunda deÄŸilsiniz, hiç kimseyi yenmek, hiç kimseye kendiniz kanıtlamak zorunda deÄŸilsiniz.
​
Ezgi Kiy
Katılımcı
Mektubu - 2
Her zaman bildim, içten içe, bir gün gelecekti ve hep inandığım o sihir gözlerimin önüne serilecekti. öyle de oldu. Beni buraya, Ä°zmir’e çeken bir ÅŸey hep vardı ama ÅŸifamın bu ÅŸehirde gizlenmiÅŸ olduÄŸunu bilemezdim.
​
AyÅŸegül
RAHÄ°M BÄ°LGELİĞİ ve ANNE YARASI Atölyelerinin ardından…
Sesimi cıvıldatan, gözlerimi parlatan, yoluma ışık tutan deÄŸerli kız kardeÅŸim Hüma Zeybek’e teÅŸekkürler.
YaÅŸadığımız, yaÅŸarken de sevgisiz kaldığımız günler bazen o kadar uzun oluyor ki iÅŸte ben bu günlerime travmalarım diyorum. Travmalar çeÅŸitli üstelik. Maddi olabiliyor, iliÅŸkilerde olabiliyor, hayatın her alanında bir tutulma gibi kapımıza dikiliyor. Ben de, hayatın her alanından muhtelif büyüklük ve etkilere sahip travmalara ev sahipliÄŸi yapmış bir kadınım. Ä°çindeyken göremiyorsunuz. Odak noktanız acıya kayba o kadar iÅŸlemiÅŸ ki. BaÅŸka bir yol yok gibi görünüyor ve bir girdabın içinde debelenip kendinize acıyorsunuz. Siz acıdıkça daha büyük acılar da size gelmeye devam ediyor çünkü siz onlara içinizde kocaman bir oda yapıp kapısını da açık bırakmışsınız. Bu benim için böyleydi en azından. Åžikayetlerim, suçlamalarım, bitmezdi. Haklıydım kendime göre ama ortada hak hukuk yok ki.Bu atölyeler sayesinde içimdeki pislikle yüzleÅŸtim. Ağır bir söz belki ama tam anlamıyla pislik. O kadar büyütmüÅŸüm ki ben bu pislikleri çiçeklerimi sulamayı unutmuÅŸum. Her kadın çiçekleri hak eder oysa. Ben kendimi öfkeye layık görmüÅŸüm. Kendimi diÅŸiliÄŸimden ayırıp biri canımı yaktığında onun da canı yansın istemiÅŸim hiçbir ÅŸey yapamıyorsam ilahi adalete havale etmiÅŸim. Ä°nanın bana daha yüksek bir mertebe tarafından baÅŸka bir insanın cezalandırılmasını istemek bile bir pislik. Canımızı yakanlar mutsuz olduÄŸunda biz daha mutlu olmuyoruz. Ä°ntikam, bölücülük, öfke tüm bunlar bizim bozulan dengemizin sonucunda doÄŸan sancılar ve biz bunları ortaya çıkardığımızda ardında kalan pisliÄŸi temizlemekle uÄŸraşıyoruz. Kimse bizi öfkelendirmez oysa. Biz bunun için karşımızdaki kiÅŸiye alan açarız, ona izin veririz. Sonra ortaya çıkan durumdan onu suçlamak, Ä°YÄ°CE SAÇMALIK. Åžimdi alalım bu eril enerjisi yüksek duygularımızı onlar bizi yönlendiremesin artık, baÅŸka insanların ya da en yakınlarımızın söylediklerini de alalım. Bizi üzen ne varsa toplayalım. Hastalıklarımız da dahil. Oturalım onlarla. SakinleÅŸsinler. Sonra çağıralım içimizdeki o milyonlarca yıllık tecrübeye sahip ÅŸifacıyı. Bırakalım tüm bunları onun ellerine. Ä°yileÅŸsinler. Belki ÅŸaşırırsınız ne diyor bu kız dersiniz ama durum bu. Biz kadınız. Biz ÅŸifacıyız. Biz dengeyiz, uyumuz. Sadece beklemeyi ve sakin durabilmeyi unutmuÅŸuz. Hep bir ÅŸeyler yapma ihtiyacı içinde harekete kaçar olmuÅŸuz. Bekleyin kız kardeÅŸlerim hiçbir ÅŸeye çözüm aramak zorunda deÄŸilsiniz, hiç kimseyi yenmek, hiç kimseye kendiniz kanıtlamak zorunda deÄŸilsiniz. Varlığımız diÅŸiliÄŸimiz zaten kanıt. Bu gerçeÄŸin kalplerinizden parlayıp gözlerinize yansıması dileklerimle.
Ezgi Kiy
Sevgili Hüma Hanım,
Nereden baÅŸlayacağımı inanın hiç ama hiç bilemiyorum bu hikayeye. Hep baktığım gibi de bakmıyorum artık kendime ve bahsedeceÄŸim hikayeye aslında, sizden sonra. BaÅŸladığı yolda kaybolmuÅŸ, tek başına kalmış ve ne yapacağını bilemez halde küçük bir kız çocuÄŸuydum ben. Yirmilerinin sonuna gelmiÅŸ ama halen küçük. Biliyorum hep küçük kalmak istemek yaramdandı. Bana en son söylediÄŸiniz gibi annemin beni doÄŸurduÄŸu yaÅŸta ben kendimi yeniden doÄŸurdum. O küçük kız çocuÄŸunun elinden tutuyorum ÅŸimdi çıktım oradaki halimden ama halen de onunlayım. Kelimeler karışık ama anlaşıldığımı biliyorum.
Her zaman bildim, içten içe, bir gün gelecekti ve hep inandığım o sihir gözlerimin önüne serilecekti. öyle de oldu. Beni buraya, Ä°zmir’e çeken bir ÅŸey hep vardı ama ÅŸifamın bu ÅŸehirde gizlenmiÅŸ olduÄŸunu bilemezdim. Ä°çinde olduÄŸumuz sene için bin bir lanetler bin bir isyanlar varken, köy yanar deli taranır misalindeki gibi benim yine deli olmam ve ortalık yıkıntıdan geçilmezken içten içe bu seneden keyif almam aslında bana bir mesajdı. Dedim ya ben kendisiyle ne yapacağını bilmeyen bir kız çocuÄŸuydum. Siz bana masallar anlattınız, kitaplar söylediniz, ÅŸarkılar dinlettiniz, beni deneyimlediÄŸim en güzel yolculuklara çıkardınız ve içimdeki o Tanrıça kıvılcımı ÅŸimdi bir alev.
Her ÅŸeyin çok taze olduÄŸu bu vakitlerde artık yazdıklarımı okuyabiliyor olmak, kendi sesimi dinleyebiliyor olmak, ve kendime ait - baÅŸkasının bana aktardığı deÄŸil has kendim- fikirlerimi paylaÅŸmaktan çekinmiyor olmak benim için önümde daha nelerin serili olduÄŸunu ufaktan belli ediyor ve atacağım her adım ÅŸimdiden beni çok heyecanlandırıyor. YoldaÅŸlığınız için, yolumu aydınlattığınız için, elimden tuttuÄŸunuz için en çok da annemle beni bir araya getirdiÄŸiniz için sonsuz teÅŸekkürler.
AyÅŸegül